Adventskalendaren - ein juksehistorie.

Korpset mitt sel adventskalendarar no like før jul (eller, som det blir påstått, 24 lodd for 30 kr). I mangelen av å få solgt dei (gi lyd om du vil ha), har eg kjøpt eit knippe sjølv. Det fører til ein skummel trang om å skrape dei, og eg har gått på akkord meg sjølv og godtatt at eg skal skrape 1 slik kalendar. Det er altså 24 skrapefelt (25 med det morsomme må-ikke-skrapes-feltet som man alltid skrapar likevel), og poenget er å finne juletre i skogen med nissar for å vinne eit eller anna småteit noko. Og dette er skrapehistorien:

1. Ein søt, malande nisse gliser mot meg. Eit eller anna blir malt grønt. I alle fall ikkje juletreet eg er på jakt etter.
2. Ein feit nisse med ein gigantisk bart dukkar opp bak skrapefeltet. Definitivt ein trøndernisse. Ein trøndernisse i toern er altså noko suspekt syns eg.
   
3. Ein bitteliten/kortvokst (stryk det minst politisk korrekte) nisse strekker armane sine ut i den vide verda og opplyser om at, nei, du har ikkje fått juletre i treern.
4. Ein tydeleg forstyrra nisse som klatrar opp ein imaginær vegg.
   
5. Flørtenisse. Ikkje ei fin grøn, gran, men ein veldig billig flørtenisse må nesten vege opp.
6. Trøndernissen har tydelig blitt svært forelska i ei lita nissejente (uansett kor sprøtt det måtte høyres ut). Kvast i busken er det derimot dårlig med.
7. Ein liten nisse rir på ein rosa gris og har det tydeligvis koselig med det faktum at det fortsatt ikkje er nokre juletre å sjå.
8. Ein litt større nisse med ein sekk som blir holdt langt unna mine hender (sikkert full i premiane). Den ler til den griner - enten av at eg ikkje får tak i premiane i sekken hans, eller av det faktum at eg fortsatt er uten eit einaste juletre.
9. Ein stor nisse ønsker meg glædelig jul. Blir ikkje mykje glæde i huset uten juletre.
10. Skulenissen ønsker å sei noko. Eller den rekker fingeren. Litt usikkert.
11. Nok ein nisse som ler. Denne peikar i tillegg. Akkurat som om det ikkje var nok allerede.
12. Ein opplagt mindreårig nisse har på skummelt vis fått tak i rakettar som den har plassert i hendene på ein snømann i tydelig psykisk ubalanse.
13. Noko som lignar på ein finurlig miks av ei blå ku og eit reinsdyr. Gigantisk snyteskaft.
14. Omg!!! Eit juletre! w00t! Dog, det første juletreet blir jo ein tydelig n00b da.
15. Ny nisse. Denne gangen ein nisse som et graut som må smake forferdelig.
16. Levande-lys-og-godteri-nisse. Eg blir misunnelig.
    
17. Nok ein mindreårig nisse... Denne er nødt til å vere dyremishandlar, for høna nissen sitt på ser ikkje ut til å ha det godt. Fysj. Avle vold i ein kalendar for ei god sak?!
18. Snowboardnisse i pensjonsalderen.
19. Snoke-i-pakken-nisse. Fysjom.
20. Trommenisse som er nødt til å vere svært i utakt, sidan det er veldig få juletre på meg.
21. Ein nisse eg ikkje klarar å sjå kva driv med. Eit eller anna er proporsjonelt på viddene sidan den har lue som er større enn seg sjølv.
22. Åge-Aleksandersen-nisse. Den nyter mykje lys og varme. Men ingen juletre.
23. Ein langer-snømann lyser mot meg. Kven er det ellers som plasserar ein slik snømann i ein stor by med gigantisk lue?
24. Wohohohoo... Gledelig jul, nok eit juletre. Dog, minste antallet juletre for å vinne noko, er 3... Som vanlig har eg 2.
25. Og sidan eg ikkje vann, skrapar eg det mest spennande feltet av alle: Kontrollfeltet. Der er det eit firesifra tal.

Nei, det er visst berre å putte femtiøringen som eg skrapa med tilbake i sparekua og håpe på at renta skal stige eller at eg slepp å fylle sparekua med pengane fra banken min i Terrakjeda.

Glow...

I look up at the stars
when I get all sad
you're trying to tell me
things are not that bad
only when I am with you
can I leave it all behind
no it's not easy
but in darkness we all glow

in sorrow when I turn
invisible to friends
a slave to a sunset
that never ends
if you are gonna shoot me
then look me in the eye
no it's not easy
I think it's enough for one day
it's enough for one day

you think you're alone
but you're not
you got friends all around
when you're down

when you keep it all inside
like a broken frame

-Ljungblut-

Hektiske tider...

Det er litt småhektisk for tida, det skjer ein del gitt. Den siste veka har i sine korte trekk bestått av ufyselig mykje reising, aldri meir enn 12-13 timar heime i samanheng av gangen og eit jamnt preg av turnevirksomhet, berre uten det rutinepreget man får til slutt av den slags. Så, oppsummering er på sin plass.

Mandag:
Mandag reiste eg fra Årdal til Hamar for å vere med dei herlige. Uansett, når eg nærma meg Hamar, fekk eg ikkje fatt i Dagny (krise, krise!), Tormod hadde jo ikkje peiling på kvar Dagny var, men til slutt ringte Silje og var ein reddande engel og møtte meg når eg hadde gått av bussen. Vi reiste til galskapens kollektiv og fann ein Dagny der, som egentlig berre var på veg ut til sin mandagsmøtemaraton (MMM). Mandag var ellers prega av å gå på Maxi, gå til byen, kaffe på Alle Tiders litt og så henge i kollektivet resten av kvelden. Heilt akseptabelt for meg.

Tirsdag:
Frisørtime og juleshopping. I tillegg var det dagen da eg og Dagny var i komponeringsmodus på Hydranten og eg møtte Kristian, Stian og Bjørg (derav Bjørg holdt på å søle ein full kaffe latte i fanget på meg) mens Dagny og Tormod var på møte i StorHK. Resten av kvelden da var prega av hobbyaften på Hyd, strikking og Gruble til langt på natt. Trur eg var til sengs i 05.45-tida.

Onsdag:
Sove litt. Nerde masse med Silje og etterkvart Dagny. Buss til byen, henge på Hyd med Tormod (vifte, vifte) og reise heim. Irriterande å ikkje få sove på bussen ("Helvete, MÅ du ha flomlys inni bussen da? Vi har da leselys av ein grunn!"), og litt sliten i det eg kom heim kl. 23 og køyrte meg sjølv og nokon som hadde vore på kafeen og drukke heim. Gikk og la meg ganske tidlig, men uansett kor tidlig 23.45 er, så hjalp det ikkje stort.

Torsdag:
Vakna kl. 04.50 pga restane av influensaen, og observerte ein litt urovekkande melding (men heilt rettmessig sendt melding) på telefonen som gjorde at eg ikkje heilt fekk sove, men sov litt før eg stod opp kl. 05.50. Dusj og plukke med seg toalettveska fra resten av veka og stikke på jobb i Gaupne. Var på jobb ca 08.15, og blir møtt av dei hyggelige menneska og nykokt kaffe. Fantastisk! Jobba til 16.30 omtrent (det var smertefullt), tok middagspause, ein telefon, ordna opp i det faktum at min avtalte overnattingsplass var blitt sjuk (fann ein ny kollega å sove hjå) og slappa av litt, jobba litt til og tok kvelden. Fekk smake på is-med-vatn-oppå-føret og fekk låne ei loftsove, madrass, dyne og pute om natta og do og dusj morgonen etterpå. It's all you need.

Fredag:
Opp i morgonkvisten og gå på jobb igjen. Jobba til 16.30 og reiste omsider heim. Heime ca kl. 18.10, og klar for gullrekka på tv ein fredagskveld. Hygge i heimen. Skreiv sang til julebordet, sidan mamma jo hadde påpeikt at eg burde skrive sang (og eg tok ho på ordet), øvde litt og det å legge seg for min del på fredag og vite at eg ikkje skulle opp tidlig lørdag, var utrulig digg.

Lørdag:
Sannsynligvis den desidert lengste og actionfylte dagen. Vakne i 10-tida, sove til 11. Omsider litt utkvilt, men tusen ting å ordne gjorde at eg farta rundt heile tida likevel. Avreise til julebord var kl. 14.30, så vi anskaffa litt alkohol, pakka ned kle og gitar og reiste avgårde. Var på Filefjell ein times tid seinare, fann oss ein plass der vi skulle sove (vi overnatta i hytter), og vi som var uten følge fekk den desidert kulaste hytta. Vi var 3 stk i ei hytte med plass til 11, hadde kvart vårt bad (mitt var størst), og til mitt bad høyrte det badstu til. Synd vi aldri fekk tid til å prøve den, det blei veldig lite av det planlagte nachspielet i badstuen til hytte Geir med Baileys'en til Torill og meg og Frode som skulle vere med å drikke den.

Vorspielet blei nemlig i hytte 4, ein sløv gjeng med min mor i spissen. Der var det ikkje halvparten så lukseriøst som i hytte Geir, og det måtte vi som budde i hytte Geir jo naturligvis påpeike kvar gong anledninga bydde seg slik. Uansett, der var det øl, vin og rusbrus til alt og alle, og eg hadde tatt ansvar for min mor ved å kjøpe litt for mykje øl til meg sjølv sånn at ho kunne få resten av ølen min når ho var tom sjølv. Vi la detaljerte planar for sykkel og sykkeldrakt som mamma skal ha under Grenserittet 2008 som ho visstok skal sykle, og mange andre problem blei fort løyst der. Til slutt nærma vi oss kl. 19.00, og da måtte det skiftast om til penare antrekk og den formelle starten på julebordet. Mamma introduserte alle nye med ei stemme som eg konsekvent kan lukte promillen av, og det heile var koselig. Velkomstdrink endte for ein direktør sin del ut over heile golvet i baren (kanskje allerede eit dårlig tegn), og middagen var knallgod. Første inntak av julemat i 2007 for mitt vedkommande. Likevel, ein fryktelig vond toppetasje satte litt demping på steminga for min del, og alkoholinntaket blei midlertidig stoppa (heilt til eg fann ut at eg ikkje under nokon omstendighet skulle bruke bongane mine på brus...) under middagen. Kanskje like greit, for da kunne eg jo sørge for at det kontinuerlig var vin i vinglaset til Frode (som vi hadde satt oss som mål å skjenke full og sleppe på akebrett ned bakken til hytta når kvelden var omme). Eg hadde aldri sett mannen nyte alkohol før, så det var underholdning på høgt nivå.

Etter at Frode fekk ein friskis til dessert (der vi andre åt sjokolademousse og sånn), så var det ned i baren igjen. Der var det "livemusikk" med to trubadurmennesker som spelte coverlåtar av kjente schlägers og bydde til dans ved hjelp av ein casio, eit par gitarar og ein haug med diskettar som det sannsynligvis var MIDI-komp på. Akkurat den biten toppa seg når dei spelte playback til gitarsoloen på Another Brick In The Wall (pt II), og da holdt eg nesten på å gå. Men - min komponerte sang måtte fram i lyset, så eg framførte den heilt ferske, og ikkje heilt stødige Revisormedley framfor alle på jobben (ca 20 stk, og eg kjenner halvparten) i tillegg til å lese opp den lille teksten med Perler fra Rob, som gav opptil fleire mennesker ein god latter.

Men - det er først no julebord begynte å ligne julebord. Det gikk slag i slag:

• Promillen blei høgare og høgare. Dette gjaldt alle utenom meg, som ikkje drakk noko før etter framføringa mi, og da drakk eg opp bongane mine og det var stort sett det.
• Oddgeir la seg i ein jamn dur av White Russians (guess why, Veronica).
• Mamma blanda øl og vin og sprit og tøy og bøy i ein fantastisk urovekkande kombinasjon.
• Eg blei fratatt min hysteriske unnskyldning om at "eg kan jo ikkje danse!!!" etter å ha blitt bydd opp til dans, takka nei og slept ut på dansegolvet likevel. Promillen for min del var jo ikkje i nærheten av høg nok til å danse i utgangspunktet, men shit happens og slik er da det.
• Fotoapparat på julebord = veldig farlige greier. Å sleppe Frode laus med fotoapparat på julebord = enda farligare. Fotoapparatet lever enda, heldigvis. Men bildene, uff, bildene...
• Dartteknikk blir vanskelig når man er full.
• Nachspiel på hytte 3. Dit blei eg booka som trubadur, så eg slepte med meg gitaren min og var med. Eg spelte eit knippe låtar før mamma fann ut at vi skulle synge saman, og da forsvant Frode... Heldigvis viste det seg at han ikkje hadde gått heim til hytta da, men vi gjekk dessverre glipp av å få sleppe han utfor bakken på akebrett... For han kom nok definitivt sist heim av oss tre.
  
• Ting som skjedde på nachspielet er langt utanfor ting eg har sett skje, i alle fall med dette mennesket. Og det verste av alt - eg har film av greiene.
• Julebordet endte for meg i kapitulasjon fra nachspiel omtrent kl. 05.00. Herlig.

Søndag:
I dag har egentlig vore grådig sløv. Vi skulle heim igjen med avreise kl. 11.00, og måtte jo reise da. Det var rimelig stille i bussen på turen ned, for folk var übertrøtte. Ellers har folk i heimen i dag vore bakfulle (med unntak av meg, som er i finfin form), vi har fått farlig god middag hjå bestemor og ellers tatt oss til fryktelig lite. Eg har snekra litt i musikkverdenen og prøvd å få unna eit par ting på to-do-lista mi. Puh. Og - neste veke blir ikkje stort bedre.

---

Eit par kvåotz:

"Jeg har gleda meg til denna hele uka!" - Stian
"...du....det er tirsdag i dag!" - Kristian
"...å..."

"Ja, vanligvis så er det jo i gjennomsnitt sånn ca...8 uker i møte.....NEI!...8.....møter i uka!" - Dagny.

"Ja, du har jo lov til å tenke av og til du og." - fra jobb.

"Kjendisalarmen gjekk, kan du sei..." - Laila hadde møtt på ein eller annan kjendis ho ikkje kjente igjen på handel i Oslo.

"Så kan du ha speedometer levert av Agnitio! Du vil jo alltid ha sykla lenger enn det viser, for halvparten av kilometrane dine havnar jo i spamfilteret." - Undertegna når vi diskuterte grenserittet på sykkel. Agnitio er leverandør av eposttjenester og websider og diverse slikt.

Ingrediensane til ei rolig helg:

• Godteri i haugevis
• Foreldre og steforeldre på tur
• Cola på glassflaske
• God og lettvint mat
• Disney Channel/dårlige filmar/Idol/Skal vi danse?/landskamp i fotball
  
• Strikketøy
• 1 stk lillebror som er stor nok til å holde deg med selskap.
  
• 2 stk småsøstre som man kan legge tidlig og/eller sende vekk på overnattingsbesøk hjå venner.
• 1 stk Pondus pokerpakke (=kortstokk).
  
• Restpartiet av ein influensa.
• Kunstneriske innfall med vassmaling.
  
• Ymse vær som gjer det lite fristande å tilbringe tid utendørs.
• Fortsatt glede over følgande sitat: "Skal stå ved siden av og bjelle litt inn i øret ditt, jeg." - Tone på korpsøving, det nærmar seg jul og...bjelleklang.

Herlig? Ja, ein gang i blant.

All the love...

We fear the things
we do not understand

the power

of good
and evil

of the world

the past
the future

the promises

the folly
of those who died

for nothing

leaving their wives
and their children

for love

the only thing
that makes us human

Ulver. Herlig musikk.

Sounds like love...

Turnefølelse, folkens, er fantastisk. I helga har eg vore ute på seriøs tur igjen. Det var litt for lenge sidan sist, og lite og ingenting kan måle seg med ei helg stappa med fantastisk musikk, herlige mennesker og internhumor. Så, la oss oppsummere litt av reisemaratonen:


Torsdag 8.november:

• Å stå opp kl. 05.00 når du la deg 00.30 er ganske tøft. Det gjer dog veldig lite når du kan sove fra Lærdal til Voss og blir møtt av ein Veronica når du kjem fram til Bergen i god vestlandsstil kl. 10.30 og traskar rundt i høljande regn og uggen vind.
• Frokost og musikksnakk på Burger King er heilt legitime greier.
• Os er faktisk ganske kos og Veronica har ein herlig familie.
• Mimring er kjekt, for man splittar jo ikkje eit trekløver... Og forøvrig blir jo trekløveret meir og meir eit firkløver, og det er jo enda herligare. :)
• C is for cookie, that's good enough for me. Come to the dark side, we have cookies....
  
• Flåten... Skoshopping, kjøp av forundringspakke med musikk (og himmel, der var det mykje morro!), test av vinterdekk, oppgaveskriving, migrenemedisin, storm og slikt noko. Sengevals i ein annan betydning enn dei fleste måtte tolke. Telefonering hit og dit og konklusjonen er at eg og Dagny er kjempesnille med Veronica. Korleis kan vi ikkje vere det?

Fredag 9.november:

• Er det vanskelig å få sove, er det i alle fall vanskelig å stå opp... Og ein kort innføring i "korleis-bussane-i-Os-ikkje-giddar-å-korrespondere" gjer ikkje ein trøtt morgon veldig mange hakk bedre.
• Det er ingen kunst å møte opp kjempelenge før flyavgang på Flesland. Det som derimot er ein kunst, det er å klare å rote vekk tida sånn at eg akkurat ikkje rakk å levere oppgava før eg forlot Bergen... Så det måtte gjerast i Trondheim, og så vart det fæst.
• Slag i slag. Zud, Trondheim, øl, trikk, snø, rot for å prøve å finne fram til Jostein (vi fann til slutt!), vorspiel, Jostein, Otto, Kaja, Kathrine, Niels og Zud... Internhumor med frie tøyler, farlige greier, men herlige mennesker!
• Blæst. Legsjekk som nokon var nervøse for, men som alle slapp unna. Likevel, det var litt skummelt eit stund. Første rad var übertilgjengelig for oss, og det var aldri vanskelig å sjå at dette kom til å bli ein intim og hyggelig opplevelse. Pils og risikofyllte turar på do fulgte fram til konsertstart.
• Zeromancer... Himmel i musikkformat. Eg og Kaja hadde tradisjonar å ivareta, Zud var påheng og dokumenterte alt. Vi ser jo ikkje vel bevart ut, men det er faen ikkje meininga heller. Full pinne fra første låt, manglande barrikadar og tilhøyrande nødvendighetar i å rygge for å ikkje få kneet til ein viss vokalist i trynet, lenge sidan sist og vi var supergira. 17 låtar seinare var vi mørbanka av eigen fri vilje og glade som få.
• Ut og trekke frisk luft og gratulere bursdagsbarnet Tormod med dagen, klokka var jo heile 00.30... Ellers var det ein runde som innebar å helse på Kim, Dan og Alex samt få klem av Lorry. Alt som det pleier, altså.
• Bilde under tre måtte bli tatt - og vi fann eit med julelys på! O' lykke!
  
• Å drikke sprit er farlig. I alle fall for folk som skal på jobb på Ica Flatåsen dagen etterpå kl. 11.00... men det går greit når taxien heim var billigare enn to billettar på nattrikk.

Lørdag 10.november:

• Det blei litt lite søvn, men det er ikkje noko man skal bry seg med. Det er jo sånn det er meint å bli. Eg fann ut at kneet mitt var blitt lilla etter kvelden før, sånn utenom tilhøyrande blåmerker. Zud drog på jobb, mens eg reiste til sentrum av Trondheim og møtte Kaja. Der fann vi oss litt mat (dog, Kaja skuffa ved å ikkje kjøpe polarbrød og skinkeost...) og ein flybuss til Værnes. Heldigvis slapp vi unna det vi hadde ein slags skrekkblanda fryd for, nemlig å dele flybuss og fly med Zeromancer på turen... Otto og Kathrine mista flybussen med to minuttar, og kom etter i "flytaxien".
  
• På Værnes var vi plaga med krangling med innsjekkingsautomatane til Norwegian, men til slutt fekk vi sitte saman likevel sidan dama i innsjekkingsskranken var hyggelig.
• Forsinka fly er ein uting. Spesielt for dei som skal rekke toget til Hamar... Men vi kom oss avgårde 15 minutt forsinka, og det var til å leve med når eg og Kaja berre reiste på håndbagasje. Vi entra Gardermoen med akkurat passe tid sånn at eg rakk toget eg hadde planlagt med glans.
  
• Ein times tid etterpå var det duka for bursdagsfeiring på Hamar. Det er heilt greit for meg å bruke dei 4-5 timane eg hadde til overs på å ta eit par pils og pizza på Hamar, altså. Dessuten så fekk eg jo ære av å, i løpet av dei få timane, møte på Jørn, Ida, Stian, Bjørg, emoKristian, Magnus, Sara, Caroline, Andreas, Adrian, den ikkje altfor usnuska trønderen og Torkel. Av andre ting som var inne i bildet på Hamar var gratis whisky til Tormod på Siste Indre, spennande drinkar, øl, køståing til ein konsert eg ikkje skulle på og kjefting på at Tormod for ein gangs skyld skulle legge fra seg Hydrantenansvaret sitt og berre ha det fett på Hyden. Det heile var veldig, veldig hyggelig. Håpar du hadde ein fantastisk bursdag, Tormod. :)
  
• Det einaste som mangla med oppholdet på Hamar, var at Dagny ikkje kom seg til Hamar tidsnok, sånn at vi dessverre berre kryssa kvarandre i kvart vårt tog på turen. :/
• Vel framme i Oslo rundt kl. 21.30 gikk turen rett til Fabrikken. Garderoben fekk litt å stri med med bagasjen min, men det virkar det som om dei klarte å leve med. Ellers var eg jo litt "tidlig" ute, så det blei ein liten leiteaksjon etter mennesker man måtte kjenne. Da var jo vegen til merch-boden kort, for der var Sandra, Melle, Ina og etterkvart ZMR-Dan. Det kunne eg jo leve med fram til Kaja, Otto og Kathrine kom fra vors.
  
• Resten av kvelden på fabrikken blei brukt til å lure på kvar alle goth-folka kom fra, med konklusjon at dei nok sniker seg fram fra dei mørke kjellarane sine ein gang i året for å gå på Elektrostat, for eg har aldri møtt slike mennesker på gata i Oslo... Ellers var Jan Dahle i området, og vi hadde ein svært effektiv strategi for å sikre oss front-row til Zeromancer. Den funka veldig, veldig bra, og konserten på Elektrostat var eit fantastisk stykke himmel der nakken fungerte bedre enn venta. Dei einaste to tinga som drog ned, var det at Elektrostat var uproffe i form av å servere øl i 0,33l glassflasker. Det førte til at vi etterkvart stort sett stod og gikk i knust glass, i tillegg til at det jo kunne vore direkte farlig om nokon hadde fått det for seg å kaste det opp på scena. Den andre tingen var at dei ikkje hadde scenebarrikadar, berre livsfarlige greier som veltar berer man ser på dei. Det førte til at vi prøvde bevisst å ikkje lene oss på greiene, og det stod to vakter i grava som hadde sin fulle hyre i å dytte "barrikadane" tilbake på plass kvar gang nokon måtte dytte litt i dei. Farlig.
  
• Etterpå måtte man skryte litt av den flinke vakta i grava (som stod mellom meg og Niels) som skaffa meg setliste og litt slikt noko, shoppe litt i merchen og ellers forsyne seg grovt av gratis vatn. Når vi kom oss ut, var det på tide å puste litt, helse på Noralf og Dan igjen, samt ta bilde under tre, skille lag med både oss venner og Kim som tilfeldigvis gikk forbi... Og alt var over. Etter at eg nesten kunne svimt av på den overfyllte nattbussen, stupte eg til sengs i Kolbotn når eg kom dit.
  

Søndag 11.november:

• Opp i 12-tida. Akkurat passelig, i grunn. Dusj, buss til byen og kaffe med Helene. Riggerpreik i 2-3 timar før eg tok bussen heim. Sove på bussen er ein god ide.

---

Sitat blir det aldri nok av:

Eg valse tilbake eg da... - Veronica
Å være med i Zeromancer er IKKE god nok grunn! - Jostein når vi diskuterar opptakskrava for Happy Tree ZMR-Friends-gruppa på Facebook.
Om de rette folkene hadde sett oss no, hadde vi blitt tvangsinnlagt på flekken... Den gule snøen er best!!! - Otto
Nei, ikke tafs på gjestene. Gå og tafs borti der i stedet. - EmoKristian
Har du ikke protese, kommer du ikke inn! - EmoKristian
Fant du ikke meg? Men jeg er jo lett å finne! - Noralf når eg meddelte at eg ikkje fann han i Trondheim.
Sounds like bacon, feels like pork. - Otto
For ja, størrelsen teller faktisk! - om treet vi tok bilde under i Oslo.

I god stil har vi fått eit lite lass med ny internhumor. Wee.

Under treet med julelys i Trondheim.

Kaja og meg på flyet på veg til Oslo.

Kim på Elektrostat

Alex på Elektrostat

Under det store treet i Oslo.

Det som slår meg ein gang i blant...

...er at eg er glad i deg.
...er at eg er altfor heldig som har slike herlige mennesker å savne.
...er enda heldigare som får sjå dei med jamne mellomrom.
...er at deg og fleire med deg får meg til å gløyme alt som var og nyte det som er.
...er at det er teit at verden ikkje lar seg kombinere på perfekt harmonisk vis.
...er at livet, i bunn og grunn, egentlig er til å leve med.
...er at verda jo er ganske emo den og.
...er at ein feil ikkje berre er unødvendig.
...er at man splittar ikkje eit trekløver.
...er at alt nesten må vere for godt til å vare...? Eller?

Gabriellas sang...

Denne skal eg spele vokalstemma til... På klokkespel, før jul. Og det er ein vanvittig vakker sang. Elsk.

Heltane mine...

Eg får stadig vekk spørsmål av Matilde om heltane mine. "Kven er helten din, Katrine?" Eg har dei siste månadane absolutt ikkje hatt problem med å svare at eg ikkje berre har ein helt, men opptil fleire. Eg fortel ivrig om ein musikalsk helt og eit par andre heltar på heilt andre plan som har vist seg å vere minst like viktige som alskens musikalske heltar. Dei som lar meg gløyme alt som var og nyte det som er. Takk.

Helga har vore spesiell. Herlig, fantastisk, sær og eit eller anna til som eg ikkje klarar å finne ord for akkurat no. Kanskje eg klarar det seinare, i så fall skal alle få vite. Vi var samla og mangla berre ein Veronica før alt ville vore komplett, noko eg trur vi bar litt preg av alle saman. No er eg heime igjen, skal snart på tur igjen, men klarar ikkje heilt å finne gleden i det. For all del, det er snart og ikkje lenge til og det heile, men det slår ikkje smellen som alltid kjem når eg er heime igjen. Men - det pleier gå seg til etterkvart, da.

Torsdag var ein stor dag. Tormod, Dagny og Stian i komplett harmoni. Meg på slep som berre måtte nyte å sjå betydninga av alt, og sjå at folk var i himmelen i eit lite knippe timar. I tillegg måtte eg jo nyte den herlige følelsen av å vere med verdens beste mennesker igjen, og første dag av slike dagar blir stort sett bra samme kva ein finn på å gjere. Fredag var prega av Pocoyo, frokost på Statoil Kolbotn, påspandert middag på Kolben med pappa, Hanne og Ingrid, tvilsomme tilstandar, tog til Hamar, Hydranten, Silje, Emo-Kristian, Saw IV og litt til Hydranten. Lørdag av Dagny, Dagnysøster, Dagnykusine og Silje... Vi var litt sånn sugerør alle saman, spesielt sidan eg jo hadde lovd at eg skulle vere litt sånn sugerør neste gang eg drakk med Silje. Eg var påheng (og absolutt ikkje påhengsmotor) på shopping med dei herlige, og med 3 eksemplar av Dagny og/eller familie kan jo alle som kjenner Dagny forestille seg korleis det blei... Ellers var det bytur og gjensyn med veldig mange mennesker som var greia. Samt den hyggelige vakta på Dirty Nelly som serverte ein nesten sovande Dagny kaffe... Herlig!

Resten av lørdag vart prega av opplysning av ting som ikkje var opplyst tidligare og nokon av dei tinga som gjer enkelte til verdens herligaste venner og verden litt enklare. Tusen takk, det betyr masse for meg. Håpar du er klar over det og at til og med den lille kan ta akkurat det inn over seg..

I går var greia søvn, nerding, besøksras, kakao og buss i ørten timar. Eg var komplett vekk fra denne verden den siste halvannan timen på bussen og sov som ein stein.

---

Og sitat må det alltid bli etter ei sånn helg, det er ikkje til å unngå:

Hva kalte du bikkja?" - Random menneske på Deli De Luca etter Sonata Arcticakonserten som lurte på kva vi hadde vore på konsert med.

"Kanskje vi skal spise en lyktestolpe, så får du i alle fall nok jern!" - Tormod

"Da er det ikke "kunden har alltid rett", det er "kunden kan dra til helvete". - Tormod

"Hei, jeg tok med meg ett traktorhjul og gikk i skogen, jeg!" - Ida på skoshopping

"Når vi trenger en DJ Lysbryter, så ringer jeg deg!" - Silje

"Hvis du tenker nok på han, så forsvinner han." - Ida om Andreas (som IKKJE var der)

"Hafslundvekteren? Er det en slags strømvekter?" - Familiemedlem av Dagny.