Det er ikkje berre-berre å bli storesøster, det er ganske stort. Og så sitt du der, nokre dagar etterpå, og ikkje klarar å forstå korleis det skal gå opp til slutt. Det er hardt å vere like glad i alle. Tida strekk ikkje til, og om ein på mirakuløst vis skulle klare å få tidsklemma til å gå opp, så kan du takke faen for at bankkontoen er tom. Som i sin tur fører til nye tidsbudsjett som ikkje går i null, men nesten vitnar om eit og anna høgskuleunderskot.
Det er fint å sitte og sjå ut mot Mjøsa ein tirsdag formiddag, men tankane flyr langt utanfor rekkevidda på ein perm med utgåande faktura, tankane flyt rundt på Mjøsa i ein frisk bris og rekker tunge til hovudet som har selskap av sju permar som skal skrivast inn i eit dataprogram, helst før morgondagen er omme.
Det er når tankane ikkje går dit dei skal ting går til helvete.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Innlegg
5 kommentarer:
Katrinemin, da. Ting må ikke drive og gå til helvete, det er ikke bra... Men tidsklemmer og andre klemmer er ikke no morro. Pent skrevet, da :)
Tidsklemmer er tull og ekle ting.
Normale klemmer er mye bedre.
Men det finnes jo lange klemmer, som også kan være tidsklemmer, på en måte. Kroniske klemmer?
Hm.
Jeg tror nok ikke ungdomstiden er den tiden man egentlig burde ha alt det her presset på seg, når man ser på folk generelt så virker det jo ikke som det er NOEN som får endene til å møtes.
Aktiviteter som trenger tankevirksomhet er, som regel, de aller kjedeligste.. dessverre.
Det skal nevnast at eg i bunn og grunn er ganske glad i tankevirksomheten min... Mykje rart som foregår, men det må jo til, for det skjer at det kastar av seg kreative ting og rare påfunn, og det er jo stort sett berre gøy.
Eg er for ekstra reisestipend for skilsmissebarn!
Oooh, jeg liker tanken. Du kan jo ikke ta ansvar for at lillesøstre og denslags befinner seg på hver sin side av vårt langstrakte, og forbanna dyre land. Lenge leve reisestipend. Og skilsmissebarn ;)
Super wpis. Pozdrawiam i czekam na więcej.
Legg inn en kommentar