Tanken
Tanken har ei merkelig form. Du veit aldri heilt kvar du har den, men den er alltid der. Uansett. Passar på deg, tar hånd om deg, får deg til å følge med eller får deg til å bli satt ut av samanhengen. Den er påpasseleg, rett og slett, og kva skulle du egentleg gjort uten?
Jo, uten tanken ville du gått tom for lenge sidan. Denne tanken er lik ein bensintank ved at den treng påfyll av og til, forskjellen er at den går ikkje tom. Du går aldri tom for tankar, og dei er fleksible som få. Du har alle dei gode tankane og følelsane i livet ditt – dei som gjer det verdt å stå opp om morgonen, dei som gjer det verdt å fortsatt la ting gå sin gang. Tankane som legg merke til og reflekterar over ein vakker soloppgang, tankane som gjer deg glad for at snøen lavar ned og du kanskje kan overtale nokon på din eigen alder til å ha det like gøy som deg sjølv på akebrett sjølv om alle andre syns du er altfor gammal til denslags. For ikkje å snakke om tanken på at det er nokon der ute som bryr seg. Om deg, det du tenker, det du gjer og korleis du har det. Det er kanskje dei viktigaste av alle. Nødhjelpa.
Det var ein gang slik at dei gode tankane forsvann. Du sitt igjen med dei dårlige tankane. Dei som stadig minner deg på at verda egentleg er hjertelaus, urettferdig og jævlig. At du egentleg berre er ein dritt i samanhengen som forureinar, er styrtrik og irriterande. At du ikkje fortjener å ha det så bra, men heller burde forsvinne. At du egentleg ikkje har nokon som bryr seg, dei er der kun for å utnytte deg. Det er da du spør deg sjølv om kvar poenget er. Er det ein vits? Er det meininga? Er det slik at livet ikkje vil deg noko bra? At skjebnen er ein lumsk jævel som berre vil deg vondt?
I ein sånn situasjon blir ingenting betydningsfullt lenger. Du ser den vakre soloppgangen uten at du føler det er fortjent. Du ser snøen lave ned og finn ut at dette er ein fin dag å forsvinne på. Hadde du berre hatt ork nok. For innerst inne, aller innerst inne, ligg det alltid ein god tanke. Det er nokon der ute. Nokon som ikkje vil deg veldig vondt. Det er berre slik at det ikkje er alltid at du ser det, eller du har ein sjans til å få den gode tanken i deg til å komme fram i lyset av ulike grunnar. Men så lenge den er der klarar den å holde deg unna det verste og du nøyer deg med å føle at det er vondt ein og annan plass. Tanken passar på og er der kun for deg.
Da er det altså eit poeng der ein plass. Det gjeld berre å leite godt nok og finne det før tida forsvinn.
Jo, uten tanken ville du gått tom for lenge sidan. Denne tanken er lik ein bensintank ved at den treng påfyll av og til, forskjellen er at den går ikkje tom. Du går aldri tom for tankar, og dei er fleksible som få. Du har alle dei gode tankane og følelsane i livet ditt – dei som gjer det verdt å stå opp om morgonen, dei som gjer det verdt å fortsatt la ting gå sin gang. Tankane som legg merke til og reflekterar over ein vakker soloppgang, tankane som gjer deg glad for at snøen lavar ned og du kanskje kan overtale nokon på din eigen alder til å ha det like gøy som deg sjølv på akebrett sjølv om alle andre syns du er altfor gammal til denslags. For ikkje å snakke om tanken på at det er nokon der ute som bryr seg. Om deg, det du tenker, det du gjer og korleis du har det. Det er kanskje dei viktigaste av alle. Nødhjelpa.
Det var ein gang slik at dei gode tankane forsvann. Du sitt igjen med dei dårlige tankane. Dei som stadig minner deg på at verda egentleg er hjertelaus, urettferdig og jævlig. At du egentleg berre er ein dritt i samanhengen som forureinar, er styrtrik og irriterande. At du ikkje fortjener å ha det så bra, men heller burde forsvinne. At du egentleg ikkje har nokon som bryr seg, dei er der kun for å utnytte deg. Det er da du spør deg sjølv om kvar poenget er. Er det ein vits? Er det meininga? Er det slik at livet ikkje vil deg noko bra? At skjebnen er ein lumsk jævel som berre vil deg vondt?
I ein sånn situasjon blir ingenting betydningsfullt lenger. Du ser den vakre soloppgangen uten at du føler det er fortjent. Du ser snøen lave ned og finn ut at dette er ein fin dag å forsvinne på. Hadde du berre hatt ork nok. For innerst inne, aller innerst inne, ligg det alltid ein god tanke. Det er nokon der ute. Nokon som ikkje vil deg veldig vondt. Det er berre slik at det ikkje er alltid at du ser det, eller du har ein sjans til å få den gode tanken i deg til å komme fram i lyset av ulike grunnar. Men så lenge den er der klarar den å holde deg unna det verste og du nøyer deg med å føle at det er vondt ein og annan plass. Tanken passar på og er der kun for deg.
Da er det altså eit poeng der ein plass. Det gjeld berre å leite godt nok og finne det før tida forsvinn.
Everything happens for a reason
I guess
Death is not a joke
-Kim Ljung-
I guess
Death is not a joke
-Kim Ljung-
Innlegg
3 kommentarer:
Å, Katrine! Så fint... *før tida forsvinn* Fine, triste, gode, rare, merkelige tanker... Jeg håper du ikke har mange av de vonde tankene. Og tanken som en bensintank? Jeg liker det... Fint bilde;)
Ønsker deg masse, masse fine, vakre, morsomme, verdt-å-leve-for-tanker i sommerregnet;)
Hehehehe. Det går tålelig greit. Mange gode tankar no - ut på tur, aldri sur!
Du herlige jenta. Du la d jo ut:)
Du e nydelig baben min:)
Legg inn en kommentar